O agüerro, con a suya color sora, cubilla ro mon. Día par d’otro as tucas amaitinan enfarinadas por nieus que ban e bienen seguntes barian as temperaturas, encara templadas. Manimenos, a punto ro día firmes chelatas te fan os didos güespedes, no agana cullir o tocho, as mans se refirman dintro d’as pochas e o cuello en o forro polar.
Pero bueno, cal puyar, semos en o tiempo de zensos de sarrios, o de sanmigalada, en o que ye más fázil trobar os mastos. Ta ra primabera son chitaus e amagatos por as rallas e os pazinos, allora ye más fázil contar as crabatas de fembras e crabitos, agora os masclos.
Pero bueno, cal puyar, semos en o tiempo de zensos de sarrios, o de sanmigalada, en o que ye más fázil trobar os mastos. Ta ra primabera son chitaus e amagatos por as rallas e os pazinos, allora ye más fázil contar as crabatas de fembras e crabitos, agora os masclos.
Ye un paxaret bien parexito a un gurrión normal, menos por as partis blancas que ha en as alas e a coda, más amplas por a parti baxa como ye debandito. Ta ro agüerro e ro ibierno se chuntan en bandadas, siempre en a alta montaña. Minchan cucos e bexetals, asobén en o canto de conchestras e nebers, por o que ye más fázil beder-los por enzima d’os dos mil metros. No han guaire medrana d’a nuestra espezie, aprobeitan a presenzia umana ta trobar recursos, como fan muitos animals d’alta montaña: minio, taril de Canfrán, pintaparet... Ye por ixo que ta l’ibierno no se fan raros en os parquins d’as estazions d’esquí, e tot o año en puestos altos con restorans, como en as terrazas d’o Midi de Bigorre, u conzentrazions de chens, asinas o cobalto d’as Tres Serols, a 3355 m. Ye más fázil de trobar en montañas calzinas que de ferriza u metamorficas, más de Ordesa que de Maladeta, por exemplo.
Mientres que puyamos, os gurrions ban benindo dende as Peñas d'Aso enta ras peñas Gabacha e Borreguil, fendo-nos compaña. Nusatros imos apuntando cada sarrio que campa por ixas rinconadas, almorzamos fren a ra espelunga de Zarrambucho. Bel cluxigüesos traza una raya royisca por o zielo, una fembra de istas alicas-güeitres - Gabardera se clama - pinta de narancha una pinganeta de Peña Retona dende a que nos aguaita sin brenca de prisa. O sol fa buen estar, a tasca se'n ba deschelando, pero no más a parti alta, se fa esbarizadera; baxando me pretaré una buena costalada con a florita babada. De tornas ta ro auto me lebo o remero d'os gurrions blancos e una carga de bardo...
No hay comentarios:
Publicar un comentario